Lien Campo

Lien Campo

zaterdag 18 juni 2011

Enkele affiches als promotie voor het boek: Sara in nauwe schoentjes




donderdag 3 maart 2011


'Alle remmen los' of 'alle kippen tegen het hek'

Het verhaal: (dat is) Een sprookje van moeder de gans

Het verhaal is een sprookje van moeder de gans, iets wat verzonnen is.
In mijn verhaal wil ik het sprookje, animatiefilm Alice in Wonderland integreren, omdat dit eveneens een absurde film is waarbij verschillende gebeurtenissen plaatsvinden die onmogelijk zijn.

Het gaat over een jonge vrouw die de broek draagt, haar man is een sloef. 
Wanneer de vrouw met de kippen op stok gaat, uitgaat.
(Wat eigenlijk wil zeggen dat ze vroeg gaat slapen). Gaat de man op de lappen. 
Op café drinkt hij zich een stuk in zijn kraag en wanneer hij naar huis wil gaan wordt hij bij de kraag gevat, maar aangezien hij een stuk in zijn kraag heeft, 
glipt hij door de mazen van het net.
Wanneer hij thuiskomt probeert hij geen slapende honden wakker te maken, 
jammer genoeg is zijn vrouw wel wakker en gaan de poppen aan het dansen, 
er worden vijgen en peren uitgedeeld.
Uiteindelijk doet ze toch water bij de wijn en kruipen ze in hun tram, 
‘s morgens zijn de plooien nog niet gladgestreken. 
Ze trapt op zijn tenen waarbij hij uit zijn dak gaat (Alice). Ze kiest het hazenpad. 
De haas stuurt haar echter met een kluitje in het riet. Ze kruipt net door het oog van de naald, want er zat een addertje onder het gras.
Ze komt in een hotelletje, want ze is in de aap gelogeerd.                 
Er zit daar anderhalve man en ne paardenkop. 
De kuisvrouw draait voor haar haar nestel af en ‘s morgens kuist ze haar schup af. 
Ze neemt de nestel mee (als rode draad doorheen het verhaal, alsook de paardenkop).
Ze begeeft zich op glad ijs, er is een man die haar in de val wil
lokken maar wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in.
Ze ziet door de bomen het bos niet meer, ze kijkt wel de kat uit de boom, waarbij er duiven gaan vliegen. Er liggen twee jagers op de loer, de één schiet onder de ander zijn duiven. Alice wordt kwaad doordat ze bijna geraakt was, ze zit op haar paard (dat ze heeft meegenomen uit het hotelletje) en gaat er vandoor.
Ze weet niet waar naartoe, tot er plots iemand uit de kast komt (een homo) en zegt dat alle wegen naar Rome leiden.
De twee jagers zijn echter kwaad en zitten achter haar veren want ze is ondertussen al veel van haar pluimen verloren.
Uiteindelijk merkt ze dat ze het spek aan haar been heeft, dat ze bedrogen is, want de weg loopt dood.
Daar zijn de jagers die het spek aan haar been zien en ze laten hun twee honden los maar als twee honden vechten om een been, gaat de derde er mee heen.
De derde is haar man.
En ze leefden nog lang en gelukkig.
Einde

Door het gebruiken van spreekwoorden en deze in contact te brengen met mensen die ze horen, werd het me duidelijk dat ze vaak een humoristisch effect oproepen.
Het is dit grappige aspect dat ik wil uitpuren en wil weergeven in mijn eindwerk.
Er zijn al veel boeken uitgegeven met spreekwoorden die, zonder vormgeving, illustratie informatief in een lijst zijn weergegeven.

Het lijkt mij interessanter om met alle verzamelde informatie een absurd verhaal van
spreekwoorden te illustreren, het spelen met taal en de onderliggende betekenissen van spreekwoorden zijn voor mij boeiend om iets mee te doen. Hierbij wijk ik af van mijn
oorspronkelijk idee om ook een informatief boek uit te geven, maar dit zou mij echter niet zo kunnen boeien. Er zal in het boek wel een puur informatieve lijst zitten van spreekwoorden die in het boek voorkomen of diegenen die daarmee verwant zijn.

Ik ben begonnen met een verhaal te maken door middel van
spreekwoorden aan elkaar te linken. Het is geen uitgetipte
versie van een verhaal, maar enkel een verhaal in mijn hoofd waarbij de spreekwoorden elkaar opvolgen.
Het verhaal wil ik niet al te veel weergeven met tekst omdat dan het effect verloren gaat, maar ik wil vooral een prentenboek maken, waarbij de illustraties de spreekwoorden uitbeelden en versterken.

Onderzoek (september-januari)/ Presentatie 27/01/2011

Afgelopen 4 maanden ben ik intensief bezig geweest met het onderzoeken en verzamelen van
spreekwoorden in onze taal.
In een dagboek heb ik elke dag spreekwoorden opgeschreven die mij ter oren zijn gekomen in mijn omgeving, door mensen waarmee ik in contact kwam, in de krant, op de radio...
(Dit onderzoek wil ik gedurende het jaar verder zetten, aangezien het ook een deel van mijn eindwerk is, het blijft interessant om me te focussen op mijn onderwep).
Anderzijds heb ik mooie spreekwoorden opgezocht in allerlei boeken, zowel uit de oude taal,
de Nederlandse taal, als Antwerpse uitdrukkingen.

Beide pistes zijn interessant om te onderzoeken in het vinden van spreekwoorden, al is het dagboek net iets persoonlijker en laat het spreekwoorden in zijn context zien.
Hieruit kan ik afleiden dat spreekwoorden worden gebruikt om je uit te drukken en om iets wat je wil zeggen te versterken op een ludieke manier.
Het is net deze ludieke manier die ik wil benaderen om er een illustratief werk van te maken.

Illustratief onderzoek

Een ander deel van mijn onderzoek, is mijn onderzoek naar illustratiestijl.
Door al enkele tekeningen te maken, heb ik me niet louter bezig gehouden met het noteren en opzoeken maar zo ook
illustratief al wat voeling te krijgen met het onderwerp en een beeld te creëren dat kan leiden tot mijn eindwerk.

Enkele spreekwoorden heb ik samengenomen en zo in één beeld gegoten en zo een absurde situatie weergegeven door middel van spreekwoorden.

donderdag 13 januari 2011

zondag 9 januari 2011

30 December- 1/2 Januari

Vandaag enkele dingen 'aan de haak geslagen', er zijn wat 'viskes gegooid', beter geen 'tipje van de sluier' oplichten, aangezien 'de muren oren hebben' en dan misschien 'het spel van de wagen is', en we bijgevolg 'in de puree zitten'...